Gecenin o saatinde sanki bir öğrenci heyecanı ile yazıyor ve yapılması gerekenleri titizlikle takip ediyordu.
“Çocuk buyur otur” dedi.
“Çocuk zor oluyor bazı düşüncelerimi hayata geçirmek” diye söze başladı. “Kolay değil yüzyıllardır kendini unutmuş bir millete kim olduğunu hatırlatmak” diye devam etti.
“Çocuk zor oluyor ilerlemek, öğretmen az, doktor az, mühendis az ebe az, bir an önce memlekete lazım olan ne varsa yapmalıyız” diye sözlerini bitirdi.
Paşa'nın göz kapakları düşüyordu yorgunluktan, izin istedim, “Müsaade senin çocuk” dedi.