Milletler; tarihleri ne kadar şanlı ve derin ise o denli milli unsurlar ile mücehhez kılınırlar zira tarihi derinlikler milleti millet yapan en güçlü rabıta unsurularıdır…
Ne yazıkki dünyanın en kadim ve şanlı milleti olan TÜRK milletini içeriden yıpratmak için inanılmaz boyutlarda bilgi kirliliği üretilmektedir… bununla tarihimiz tahribi edilerek bayağılaşması beklenmektedir… Tabii bu bilgi kirliliğinden etkilenenlerde ne yazık ki olmuştur….
Bu tür faaliyetler dış mihrakların organizasyonu ile “keşke YUNAN kazansaydı” diyebilen zatın içerisinde bulunduğu ideolojik grupta genel kabul görmüştür…
Yakın tarihimizle alakalı 2 önemli bilgi kirliliği olmuştur…
1- Vahdettin- Atatürk ikilemi
2- Kurtuluş savaşı toplam 3 gün sürmüştür dolayısı ile böyle bir savaş olmamıştır yalanı…
Vahdettin-Atatürk ikilemi ile ilgili araştırma ve kanaatimi büyük taarruzun 101. yılına denk gelen haftada kaleme alacağım bugün ise son zamanlarda sıkça gündeme getirilmeye çalışılan: 3 gün süren kurtuluş savaşımı olur? Böyle bir savaş olmamıştır diyenlere cevap vereceğim.
Birilerinin 3 gün sürdü dediği İstiklal savaşımızın sadece batı cephesi tamı tamamına 21 ay sürmüştür bu süreye ordunun teşekkülü, savaşa hazırlık ile taktik dönemi dahil değildir..!!
Ana hatları ile kuruluş ve kurtuluş takvimi şöyle ilerlemiştir…
Doğu cephesinde Kazım Karabekir komutasındaki ordularımız Ermenilerle yaptığı Beyazıt,Sarıkamış ve Kars savaşlarını kazanarak Kazım Karabekir ve ordusu Ermenistan içlerine girmiş ve gümrü bölgesini ele geçirerek Sovyetler birliği ile Ermenistan’ı anlaşmaya zorlamıştır..!!
Önce Gümrü (3.12.1920) sonra Moskova (16.03.1921) daha sonrasında ise Kars anlaşması (13.10.1921) ile Doğu sınırımız çizilmiştir. ..!
Güney cephesinde ise ali Fuat paşa, Kılıç Ali, arslan bey ve Şahinbey’e bağlı birlikler ile Fransızlar kovularak Hatay hariç bugünkü Güney sınırımızı geri aldık ve sonucunda ise 20.10.1920’de Fransızlarla ankara antlaşması yapılarak güney sınırımız teminat altına alınmıştır..!!
Gelelim istiklal harbinin en önemli cephesi olan Batı cephesine
Bu cephenin komutanları İsmet İnönü, Maraşel Fevzi Çakmak ve Mustafa Kemaldir...
Birilerinin 3 gün sürdü dediği İstiklal savaşımızın sadece batı cephesi tamı tamamına 21 ay sürmüştür…
Bu takvime göre batı cephesi savaş takvimi şöyledir!!!
İnönü muharebeleri Ocak Nisan 1921
Kütahya-Eskişehir muharebeleri
10 Temmuz 1921
Sakarya meydan muharebesi Ağustos 1921
Büyük taarruz Ağustos 1922
İzmirin kurtuluşu Eylül 1922
İnkarı mümkün olmayan hatta tevile bile ihtiyaç olmayan bu tarihleri kabul etmeyenler asla Türk olamazlar…
Bu süreçte şehit olarak bizleri bu aziz vatanın sahibi yapan sembol olmuş bazı kahramanlarımızı (YUNAN sevicilerine inad)yad edip selamlamadan geçemeyeceğim..!!
27 Ağustos 1922 sabahı Mustafa Kemal Paşa'ya telefonda kuşattıkları tepeyi yarım saat sonra alacaklarını bildirmesine rağmen bunu başaramayınca intihar ederek hayatına son veren Miralay Reşat (Çiğiltepe)’a;
Özellikle cephenin biraz gerisinde yüksekçe bir yere oturup tabancalarını dizlerine koyarak "Geri çekileni vururum" mesajı vermesi ve birkaç sefer geriye kaçan askerler üzerinde bunu bizzat uygulamasıyla “Deli Halit” lakabını alan Mirliva Halit (Karsıalan)’e;
Kütahya'nın Emet ilçesinden kendisi, Emet halkı ve süvarileri tarafından kaçırılan Yunan ordusunu kovalayarak İzmir’e giren ilk süvari birlikleri komutanı Ferik Fahrettin (Altay)’e;
Demiryollarının kesiştiği yer olan Eskişehir'e bir üs kuran ve savaş boyunca derme çatma trenlerle cepheye asker, cephane, malzeme nakleden; ray döşeten; gerektiğinde ray ve vagonlardan çelik söktürüp kılıç yaptıran miralay Behiç Bey’e;
İstanbul'dan bizzat kendisine gönderilen ve Mustafa Kemal Paşa'yı tutuklamasını emreden telgrafa rağmen “Ben ve kolordum emrinizdedir Paşam!” sözünü söyleyerek Mustafa Kemal Paşa'nın emrine giren Birinci Ferik Musa Kâzım (Karabekir)’a;
İzmit ile Adapazarı'nı geri alıp, Sakarya Meydan Muharebesi'ne katılarak üstün başarılar kazanan Birinci Ferik Kazım Fikri (Özalp)’ye;
Birlikleri ile İzmit ve adapazarı üzerinden Bilecik ve Eskişehir istikametine ilerleyen İngiliz kuvvetlerine Geyve yakınlarında ateş açarak onları durdurup geri püskürten ve Türk Kurtuluş Savaşı'nı fiilen başlatan ilk komutan olan Mirliva Ali Fuat (Cebesoy)’a;
Bahriye Nazırlığı’ndan ayrılan ve Anadolu'daki Milli Mücadele hareketine katılan albay Hüseyin Rauf (Orbay)’a;
İstanbul'dan Anadolu'ya silah ve mühimmat kaçıran, İtalyan işgalindeki Antalya depolarında bulunan silah ve mühimmatın Kuva-yı Milliye'ye kazandıran Mirliva İbrahim Refet (Bele)’e;
İstanbul Hükümeti tarafından ulusal hareketin önderlerinden biri olarak rütbesi kaldırılan, nişanları geri alınan ve idamına karar verilen Müşir Mustafa Fevzi (Çakmak)’ye;
Harbiye'de Askeri Taktik ve Strateji Öğretmenliği yapması nedeniyle başta Mustafa Kemal Paşa olmak üzere Kurtuluş Savaşı'ndaki üstü düzey komutanların büyük çoğunluğu tarafından "Hocam" diye hitap edilen, Büyük Taarruz'dan önce taarruz stratejisinin belirlenmesi için yapılan toplantılarda, tedbirli ve titiz karakteri nedeniyle, taarruz planını çok riskli ve tehlikeli bulduğu için şiddetle itiraz eden, ancak yine de verilen emirleri, biri hariç, harfiyen yerine getiren Orgeneral Yakup Şevki (Subaşı)’ye;
Yaptığı konuşmaları ile zihinlerde yer etmiş usta bir hatip olan, Kurtuluş Savaşı'nda cephede Mustafa Kemal'in yanında görev yapan, sivil olmasına rağmen rütbe alarak bir savaş kahramanı sayılan Onbaşı Halide (Edip Adıvar)’ye;
Kağnıyla cepheye silah taşıyan Fatma Nine’ye;
İnebolu'da bulunan cephaneleri Ankara'ya götürülmesinde çocuğu ve kağnısıyla yer alırken, kış şartları nedeniyle cephane ıslanmasın diye battaniyesini cephaneye saran, bebeğinede sarılıp onun donmaması için uğraş vermesine rağmen çocuğu donarak ölen Şerife Bacı’ya;
Onbaşı olduğunda neredeyse sadece kadınlardan oluşan birliği ile düşmanın cephe gerisine bir saldırı düzenleyen ve aralarında bir Yunan subayı dahil toplam 25 esir askerle geri dönen Erzurumlu Kara Fatma (Seher Erden)’ya;
Kocayayla baskınında geri çekilen silah arkadaşlarına cesaret vermek için hızla öne atılınca başından vurularak şehit olan Gördesli Makbule’ye;
Çanakkale’de ölen kocasından kalan tek hatıra elmas küpelerini bozdurup kendine bir tüfek alıp dağa çıkan ve Yörük Ali Efe’ye katılan Emir Ayşe’ye;
Düzenli ordu kurulana kadar yirmi aylık bir sürede düşman kuvvetlerinin Aydın kanadından Anadolu içlerine ilerlemesi engelleyen Yörük Ali Efe’ye;
Bekir Ağa Bölüğü`ne baskın düzenleyerek tutuklu bulunan vatansever ve aydınları kurtarıp Anadolu`ya geçmelerini sağlayan Yahya Kaptan’a;
Bir Fransız gemisini kaçırmayı başarınca ona layık görülen istiklal madalyasını geri çevirerek "Ben madalya için değil milletim içim savaştım" diyen İpsiz Recep’e;
Kumardan hileyle kazandığı 45 bin frank ile kendi deyimiyle İzmir'deki vatan görevine başlayan İngiliz Kemal lakabıyla anılan Türk ajan Ahmet Esat (Tomruk)’a;
Ulusal Kurtuluş Savaşı’nın gizli örgütü Karakol’un yöneticisi Naciye Faham’a;
İşkence görmesine rağmen Karakol’un adresini vermeyen Topkapılı ebe Şahende’ye;
Felah Grubu’na saraydan bilgi taşıyan V. Murat’ın kızı Fehime Sultan’a;
İşgal protestolarında on binlere konuşan Şükufe Nihal’e;
Sebahat’e ;
Zeliha’ya;
Darülfünunlu Saime’ye;
12 yaşında İnönü muharebelerinde savaşan Nezahat’e;
“Muhabere bana düğündür Paşam” diyen Mustafa Kemal’in askeri Sivaslı Fatma Seher’e;
Çerkez kadınları örgütleyen Hayriye Melek’e;
Alaşehir’deki zulmü dünyaya çektikleri telgraf ile duyuran Makbule’ye;
Nebile’ye;
Yunan işgaline elinde silahla karşı koyan Turgutlulu Çavuş Ayşe’ye;
Ödemişli Fatma’ya;
Köpekli Nuri Çetesi’ne katılan Aydınlı -namı diğer Binbaşı- Ayşe’ye;
Yörük Ali Efe’nin 1. bölüğünün 4. mangasında nişancı olarak savaşan Emire Aliye’ye;
Elinde balta ile Menderes Köprüsü’nde düşman bekleyen Arşın Teyze’ye;
Sarayköy’e gelen İngilizci Nasihat Kurulu’nun üzerine silahla yürüyen Adöv Ayşe’ye;
Başındaki yırtık örtüsünü erkeklerin yüzüne atıp, “alın bunları örtünün, verin silahları ben savaşırım” diyen Kezban’a;
Mavzeri hiç susmayan şehit eşi Senem Ayşe’ye;
Düğünde takılan altınları Ankara’ya bağışlayan Kastamonulu 17 yaşındaki Hatice’ye;
Üç kızını Mustafa Kemal’e emanet edip Sakarya Cephesine koşan ve yaralanan Ayşe Çavuş’a;
Düşmanla işbirliği yapan oğlunu vurup dağa çıkan Domaniçli Habibe’ye;
Erkek kılığında savaşan ve sonra kadın olduğu anlaşılan Halime Çavuş’a…..
Soyadını İnönü meydanında çarpışa çarpışa alan Mustafa İsmet’e;
“Geldikleri gibi giderler” deyip, geldiklerinden biraz daha hızlı gitmelerini sağlayan Mustafa Kemal’e…
Ve bu ülkeyi bizlere emanet ederek kolay milliyetçilik yapmamıza vesile olan bütün kahramanlara selam olsun…