Şubat aylarını eskiden de pek sevmezdim. Ama özellikle 2015 yılı Şubatının 20’nci gününden itibaren hiç sevmiyorum. Çünkü o gün, yiğitler yiğidi Fırat üniversite koridorlarını arka bahçe yapan terör örgütünün maşaları tarafından kalleşçe şehit edilmişti…
Onlar, 1970’lerde gariban aile çocuklarıydı, bugün de göreceli olarak değişen bir şey yok. Kahrolası bu gerçek yürekleri yakıyor ve hele daha düne kadar ülkücüleri hasım belleyenlerden bazılarının TV ekranlarında, “bir eski ülkücü olarak” diye güzellemeler yapması, aynı yapıdaki bir başkasının “ülkücülerle artık kıblemiz bir” heyulasını dillendirmesi içimizi yakıyor. Nelere kadirsin sen ey Rabbim…
Ölüm acıdır ama iki yıl oldu Fırat bir başka yakalı yürekleri… Şehidimize, efendimize komşu olması niyazıyla, bir kez daha rahmet diliyorum.
FIRAT ARTIK KAN AKAR ÜLKÜM NE YANA BAKAR
Fırat artık kan akar Dicle ne yana bakar,
Fırat gibi kaç yiğit uçunca canlar yakar,
Çakır gözler kapandı artık semaya bakar,
Var olan vicdanlarda derin yaralar açar,
Fırat artık kan akar yiğit ne yana bakar…
Ne kahpe pusuların vurgunuyla uyandık,
Ne sinsi ihanetin gölgesine sığındık,
Öz yurdunda gariplik Türkün kaderi oldu,
Kim bilir bu vatanda belki vadesi doldu,
Fırat artık kan akar bayrak ne yana bakar…
Gayrısı yok bilesin içten çürüyor çınar ,
Gör artık ne olursun işleri dirhem dinar,
Onu doğuran ana ne de mübarek ana,
Sözlerinde asalet Türk milletinden yana,
Fırat artık kan akar ülküm ne yana bakar…
Fırat gibi bir yiğit göçtü de bak ne oldu,
Kaç yiğidin şavkında yeşeren güller soldu,
Bu kaçıncı hazandır analar ağlar oldu,
Yedirdiniz çakala boyun eğmeyen kurdu,
Fırat artık kan akar İzmir ne yana bakar…
Çakıroğlu Fırat'ın ruhu bizleri gözler,
Oyunda oynaştaysan havada kalır sözler,
Kolun yok kanadın yok havalansan ne olur,
Yandaşın yok dalın yok daldalansan ne olur,
Fırat artık kan akar ülkem ne yana bakar,
Fırat artık kan akar ülküm ne yana bakar…