Çok sevdiğiniz, vazgeçemediğiniz, kendi yarımınızı hayatınızdan sonsuza dek uğurlamak zorunda kaldınız mı hiç?
BEN KALDIM.
Durur Dünya.
Artık dönmez olur.
Öyle kolay değil gidenin ardından eksik kalmak.
Hele hele damarlarından kan, ruhundan can çekilmiş ise.
Kahredersin.
Sonra geride kalanları uğurlama ihtimali gelir aklına.
Korkar
Allah'a sığınırsın.
İnancın sabrı, sabır da dayanmayı getirir.
Birbirinin ardından geçen onca acı yıl.
Ama insanoğlunun yaşam mücadelesi ve yaşam bir şekilde devam ediyor.
Bu yaşam mücadelesinde, koşullara uyum sağlamakta zorluk çekseniz de, yaşam içgüdüsü, yaşamın her şeye rağmen güzel oluşu, sizi ister istemez içine çekiyor ve yaşama sımsıkı tutunuyorsunuz
Hayatın içinde, inişler-çıkışlar, çukurlar-tümsekler, mutluluk-mutsuzluklar, çirkinlikler-güzellikler var.
Dostlar var.
Sevdikleriniz var.
ÖZETLE HAYATIN İÇİNDE UMUT VAR.
Hayat o kadar kısa ki, ben kendi adıma insanları sevmekten asla vazgeçmeyeceğim.
İnsanlara karşılık beklemeden, gönüllülük ruhuyla hizmet etmeye devam edeceğim.
İnsanların benim için ne düşündüğünü, sevip sevmediklerini umursayıp hiç merak etmeyeceğim.
Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar dense de, onuncu bir köy bulunur umuduyla doğruları söylemeye devam edeceğim.
Haksızlık ve adaletsizlik, her türlü ötekileştirmenin, karşısında susmayacağım.
Ülkemin, her yerinde seçim hareketliliği var.
En önemlisi kadın hareketi var.
Kadınlar, erkekler tarafından kendilerine dayatılmak istenen çağdışı yaşamı reddediyorlar.
Şiddete, tacize, yok sayılmaya direnen, susmayan, örgütlenen kadınların sayısı gitgide artıyor. Kendime ve mücadele eden kadınlara olan inancımı asla kaybetmeyeceğim.
2002-2022 yılları arasında yüzlerce köy okulu kapatıldı, köylerde yaşayan çocuklar öğretmensiz ve okulsuz bırakıldı.
Okula gidemeyen 1 milyon 892 bin kız çocuğu nerede diye sormayacak mıyız?
Ülkemde, kendi vücudunu tanımadan, evlendirilmek zorunda bırakılan çocuk gelinler var.
İstismar her gün başka bir olayla su yüzüne çıkıyor ama bununla neye mal olursa olsun, mücadele eden insanlar var.
Teşekkürler o eli öpülesi gönül kahramanlarına.
Onların arkasında durmayacak mıyız?
Gitgide zorlaşan ekonomik koşullar, mülteci sorunları, düşünce özgürlüğü derken, insanlar durmadan mutsuz oluyor.
Ama bunu değiştirmek şimdi bizim elimizde.
DEMOKRATİK HAKKIMIZDA.
Geleceğimiz nasıl olsun istiyorsak, çocuklarımıza, torunlarımıza nasıl bir dünya bırakmak istiyorsak, nasıl bir yönetimle yönetilmek istiyorsak, bunu seçmek elimizde.
Neleri değiştirebiliriz, neleri değiştiremeyiz, neleri aynı bırakabiliriz bunları iyice düşünmemiz gerekir.
Sağlık, refah, iyilik, güzellik, mutluluk, adalet, eşitlik, sanatla iç içe bir yaşam insanın en temel haklarından biri değil mi?
Yaşıyorsak hala umut var demektir.
Ben her şeyin iyi olacağına dair, geleceğin aydınlık olacağına dair umudumu hiç kaybetmeyeceğim.
TÜM DÜNYA VAZGEÇ DEDİĞİNDE, UMUT FISILDAR BİR KEZ DAHA DENE.
UMUT
VAZGEÇMEDEN
BİRBİRİMİZE
KENETLENEREK İNATLA
KARARLILIKLA, MÜCADELE VE DAYANIŞMAYLA OLSUN Kİ
UMUTLARIMIZ
TÜKENMESİN
VE HİÇ EKSİLMESİN.
