O'ndan korkuyorum hür ve özgürce düşüncemi yazmaya. Korkuyorum fikirlerimi paylaşmaya, ifade etmeye.
Korkuyorum yanlış anlaşılmaktan.
Korkuyorum hainlikle suçlanmaktan, korkuyorum terör örgütü ile ilişkilendirilmekten.
Korkuyorum kalabalıklarda dolaşmaktan, linç edilmekten, korkuyorum fiziki saldırıdan, korkuyorum psikolojik baskıdan, korkuyorum şehirlerden, kasabalardan, köylerdeki yalnızlıktan.
Diyorlar ki; ağır eleştiriyorsun korkmuyor musun, korkuyorum doğruyu söylemekten.
Diyorlar ki; bizdeki demokrasi kimsede yok.
Korkmuyor musun içeri atılacağından, tutuklanacağından.
Diyorlar ki; korkmuyor musun yazdıklarından, toplumun rahatını bozmak ve düşünceye sevk etmekten.
Diyorum ki; aslında bu yazdıklarım bana ait değil.
Bunlar korkunun baskı altında ki; korku içindeki çok kısıtlı düşüncelerim.
Aslında ben, ben değilim diyorum.
Korkuyorum mahalle baskısından, korkuyorum ne derler diyenlerden, korkuyorum cehaletten, korkuyorum töreden, gelenekten, korkuyorum hurafelerden.
Fikirlerden, düşüncelerden özgürlükten, hürriyetten, gönüllerden, vicdanlardan, ruhlardan değil, o akıl, beyin olmayan bedenlerden korkuyorum.
Korkuyorum iktidarı övmeden konuşmaya başlarım diye.
Bıktım, yoruldum ömrüm tükendi sürekli ezilerek, büzülerek, sağıma soluma bakınarak sohbet etmekten korkuyorum.
Korkuyorum ayağıma basanları, cüzdanımı çalanları, umudumu çalanlara teşrif etmeye korkuyorum.
Korkuyorum virüs sonrası ikiyüzlülerin maskeleri düşüp, gerçek yüzlerini görmekten korkuyorum.
Korkuyorum bilime, ilime inanmayan gözle görünmüyor diye virüsü kafa tutan kara cahillerden, korkuyorum temizlik yapmayan maske takmayan fiziki mesafe korumayan korkusuzlardan korkuyorum.
Korkuyorum o tabulardan kutsallardan.
Korkuyorum onursuz haysiyetsiz bir hayat yaşamaktan.
Korkuyorum kalabalıklar üzerime geliyorlar insafsızca, korkuyorum ezecekler bir hiç uğruna.
Belki de hür, özgür bir hayatı başaramamak korkusu dolayısıyla.
Korkudan kabul ediyorum, alıştım herhalde korkulu bir hayata hiç hürriyetim özgür bir hayatım olmadığı için.
Korkuyorum kayıp edecek bir şeyim kalmadığı için.
Korkuyorum ilerde torunlarım ile yüzleşmekten bize nasıl bir dünya bıraktın diye soracaklar korkusu ile korkuyorum ve utanıyorum mahcupça.
Kalın sağlıcakla
